TÜRKÇEYİ BOZMAK, YOZLAŞTIRMAK VE KİMLİK KAYBINA YÖNELİK 9 HATA

        Dünyada “saf dil” yoktur.  Saf dil, “kabile dili” olup dillerin en ilkelidir.  Her  dil, ihtiyacına göre başka dillerden kelimeler  ve terimler alarak kendisini zenginleştirebilir. Bu normaldir.  Normal olmayan,   milli dillerin kendilerine has ayrıcalıkları ve kimlik belirtileri olan  kaideleri (kaidenin sözlük anlamı :Usul, nizam, yol.  ‘Her şeyin bir kaidesi vardır buna uymalıdır”)  vardır. Bütün edebiyatçı  yazarlarımıza göre, Türkçenin de kendisine  göre başka dillerden farklı kaideleri vardır ki, bu kaidelere uyulmadığı takdirde, bu giderek dilimizin kimlik   kaybına uğrayarak yok olmasına yol açar. 

       Günümüz itibariyle Türkçemiz, 1980’ li yıllardan itibaren yoğun olarak  “Dillerin Katili” denilen İngilizcenin etkisi ve işgaline girdiği için, bu dilden Türkçe karşılıkları ola ola  İngilizce  kelimelerin alınması ana problemi ve hastalığı  yanında,  son yarım  asır  içinde ise bu  sefer de İngilizceden  dilimizin imlası ve gramerine (dil bilgisi) uymayan kaideler veya usullerin alınmaya  başlanması,  dilimizin geleceğini daha büyük bir tehlike içine sokmuştur. 

       Dilimizin milli kimliğini bozmaya yönelik milli kültür, milli dil bilinci ve İslami hassasiyetlerini  kaybetmiş  vatandaşlarımızın yanında, bir kısım gayrimüslim vatandaşlarımızdan da  bilinçli olarak kaynaklanan İngilizceden alınarak dilimize sokulmaya başlanan 9  kaide şunlardır:

1- Dilimizde bağlacımız “ve” yerine “&” nin kullanılmaya başlanması:: “Süt & et ürünleri” gibi. 

2- Dilimizde çoğul eklerimiz “-ler, - lar”  yerine “s” nin kullanıma girmesi : Bir örnekleme  “Ali’s İnşaat” gibi. 

Yine İngilizceye benzetmek yanında, kendi kişisel zevkine göre dilimizi bozmaya yönelik, ne anlama geldiği bilinmeyen eklerden olarak  “Takssi’m & Caffe Waffle”, “Saloon Saç’a”, “Lezzet Dönerci’mmm”  gibi işyeri isimlerinde geçen  “m” ve “a” eklerinin kullanılması hatası. 

3- -Dilimizde “ -den beri”  nin kovularak  yerine “since”  nin alınması: “Güneş  Kuruyemiş Since 1951” gibi. Doğrusu, “1951’den  Beri Güneş  Kuruyemiş” dir. 

4- Dilimize girmiş  İngilizce kelimeleri aslı gibi yazma hatasıı: Dünya’da yazıldığı gibi okunan tek dil Türkçedir.  Bu, dilimizin diller içinde en üstün özelliklerinden birisidir. Bu sebepten, dilimize yabancı dillerden giren kelimeler , kendi ses uyumumuza göre uyarlanarak alınır, yazılır ve konuşulurlar. Bir örnek, dilimize  İngilizce aslından  giren  “Group”, ses uyumumuza uygun olarak “Grup” yazılır ve okunur.  Söz gelimi bir işleri ismi olarak  işyerinin alnına  “Güneş Group” yazmak yanlıştır. Doğrusu “Güneş Grup” tur. 

5- İngiliz dilinin kaidelerinden olarak,  pekiştirmeli belirtme sıfatı  “The” yı  Türkçe kelimelerin başında kullanılması hatası:    Bir çok işyerinin ve şirketin  ismi başında kullanıldığı halde, “The Akdeniz…..”, “The Kayseri…..”, “The Adana….” demek dil kaidelerimize aykırıdır olup, Türkçeyi “İngilizceye benzetmek” anlamına gelir.  

6- Yine dilimiz kaidelerinden birer edat eklerinden  olarak “-nin, -li,- den” yerine geçirilmek    “of” un kullanılmaya başlanması:  Yaşanan bir örnek,  yemek yeme yeri olarak bir Müslüman mahallesinde  “Nohut of  Pilav’s” ismini işyerinin anlına yazmak yanlıştır. Geleneğimizden olarak doğrusu ,  daha çok el arabasında satılan “Nohutlu Pilav” dır.

7- İngilizce ve Türkçe kelimeleri birleştirerek, dilimizin imlasına  aykırı  “melez” kelimeler üretmek özentisi: Bir örnekleme çeşidi: “Güzellife Perde”  gibi. Doğrusu, “Güzel hayat Perde” dir. 

8- Türkçe kelimeleri İngilizce kelimelere benzetme  özentisinden kaynaklanan dil hastalığı:    Bir örnek, sözlükte “mahalleler, yerler” anlamına gelen “mahal” kelimesini  “shell’ benzeri İngilizceye  benzeterek “mahall” şeklinde yazmak ve bunu işyerleri isimlerine de taşıyarak kullanmak: Yaşanan birkaç örnek: “Mahall Düğün Salonu”, bir inşaat şirketinin adı “ArvenMahall” gibi.  

9- Türk alfabesinde olmayan harfleri kullanmak: Çoğunlukla kullanılan bu harfler W, X, Q, Ʌ, Я, Ǝ harfleridir. Birkaç örnekleme çeşidi: “ Yıldız  Qent  Yapı”. “Doğrusu . “Yıldız Kent Yapı”, “HƎrif giyim”,  “KɅRɅKɅYɅ Sarraf”. Bu yabancı harflerin kullanılması,  1 Kasım 1928 tarihli Alfabe Kanunumuza   aykırıdır. Savcılar buna,  “kamu davası” olarak müdahale edebilirler. 

       Dilimizi milli kimliğinden  sıyırarak yok etmeye ve onun yerine giderek  başka bir dili koymaya yönelik bütün bu uygulamalar, işin esasına bakılırsa nihai tahlilde   Anayasamızın “Türk milletinin dili Türkçedir” maddesini aykırıdır. Bundan sapmak da bir savcılık müdahalesi  konusudur.  

          Bütün bu kötü  uygulamaların  bir benzeri Fransa’da olsa idi ne olurdu? 1664 yılından beri Fransız dilini geliştirmek ve korumak için kurulan  Fransa Dil Akademisi bunlara hemen ve acilen   müdahale eder, doğrularını  yazdırırdı.  

      Maalesef bizde ise,  ne vatandaşlarımızda  ne bürokraside ne yargıda ve üstelik de ana görevi   dil olan Türk Dil Kurumu’nda bu duyarlılık yoktur. Hele, “uluslararası bir proje” olarak vatanımızın  bölünmek istenilmesi  karşısında   “MİLLİ BEKA SORUNUMUZ” dan bahseden ve buna göre tedbirlerini alan hükümetlerimizin , “toprak, vatan  kaybetme” sorunu  kadar ve hatta ondan daha da  önemli yaşamaya devam ettiğimiz  “dilimizi kaybetme sorunumuz” dan  da bahsetmemeleri ve onu koruyacak tedbirler almamaları  büyük hatadır.    Toprak kaybedilebilir, ama dil kaybedilmediği sürece  vatan tekrar kurtarılabilir, istiklal yeniden kazanılabilir. Ama, milleti millet yapan milli dil kaybedilirse, her şey kaybedileceğinden  bir daha ne vatan kurtarılabilir ne de istiklal kazanılabilir.  26  Kasım 2020