İnsan çoğu kez bazı şeylerin kıymetini bilmiyor. Sahip olduklarına önem vermiyor, bir başkasının yana yakıla aradığı, birisinin elde etmek için birçok şeyinden vazgeçeceği değerler, kendi uhdesindeyken önemsizleşiyor ve kaybetmeyeceğine inanıyor.
“Kıymet bilmek, kaybedince arkasından ağlamak değil, yanındayken sımsıkı sarılmaktır.” Diyor Hz. Mevlana. İnsan değer bilmeyen varlıktır. İnsanoğlunu ne zorluktan, ne darlıktan çıkarttık yinede inkar etti diyor, Yüce Yaratıcı. Çok iyi tanıdığımı sandığım bazı insanların yaşam biçimi, Anne ve Babasına yaşarken olan ilgisizliği ve kaybedince yaptığı riyakarlık, toplum önündeki yaptığı sorumsuzluk ve saygısızlığı, Cumhuriyetin Kurucularının yaptığı reformlardan sonuna kadar faydalanıp ama çevresine şirin gözükmek için yaptığı iğrenç hakaretler ve sergilediği utanmazlıklara üzüldüğüm zaman yukarıda yazılan Ayet aklıma geliyor. Birinci derecede sorumlu olduğu Aile fertlerine ilgisiz davranıp kaybettikten sonra döktüğü Timsah Gözyaşları, sahte davranışları, verdiği cenaze yemeği ve yaptığı Perşembe ile kamufle etme çabaları kıymet bilmemek ve nankörlükle direkt ilgilidir. Sevdiğimiz insanların değerini kaybettikten sonra anlamak, dizlerine vurmak insanım diyenlere yarar sağlamaz, ancak yaşarken ihtiyaçlarına koşarsan karşılığını çocuklarından alırsın.
“Venizelos, Atatürk’ü Nobel Barış Ödülü’ne aday göstermek için, Norveç’in başkenti Oslo’da bulunan Nobel Ödülü Komitesi Başkanlığı’na 12 Ocak 1934 tarihli üç sayfadan oluşan Fransızca olarak yazılmış bir mektup göndermiştir. Anadolu faciasının hemen akabinde kendini yenileyen Türkiye’ye bir anlaşma fırsatı görerek hemen elimizi uzattık. O, bu uzanan eli samimiyetle kabul etti. Barışın medyun olduğu bu kıymetli katkının sahibi kişi Türkiye Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Paşa’dır. Bu nedenle 1930 Yılında Yunan Hükümeti Başkanı sıfatı ile ben Türk-Yunan Paktı’nın imzası ile Yakın Doğuda barışa doğru yeni bir devir başlarken, Mustafa Kemal Paşa’yı Yüksek Nobel Barış Ödülü için aday göstermekle şeref kazanırım. İhtiramatı Faikamın kabulünü rica ederim, Bay Başkan”. E.K.Venizelos. Mektubun kısa bir bölümünü yazdım.
Bu Ülkenin ekmeğini yiyip suyunu içen, Atatürk ve arkadaşlarının kan dökerek kurduğu Cumhuriyetin tüm faziletlerinden faydalandıkları halde ağza alınmayacak sözlerle hakaret eden utanmazlardan kıymet bilmesini beklemek saflık olur. Yaşarken Anne ve Babasına sahip çıkıp kıymet bilmeyen adam için mesajım şu olabilir. Kendisini Dünyaya getiren, besleyip büyüten Anne ve Babasına sahip çıkmayan, Atatürk ve Cumhuriyet’in kurucuları için, Yunan Başbakanı Venizelos kadar güzel sözler söyleyecek insanlığın ve merhametin yoksa, tam çukurlaşmışsın ve kimsenin kıymetini bilmezsin demektir.
“Bir kötü taş, bir altın kaseyi kırar ama ne taşın kıymeti artar ne de altının değeri eksilir.” (Sadi Şirazi)
Mustafa Cengiz
YENELİM DÜĞÜN OLSUN, YENİLİRSEK DÜĞÜM OLURUZ!
Mustafa Cengiz CENK MEYDANI
BUNU MU İSTİYORSUNUZ?
Faruk Ergan
ZİMMET SUÇU
İbrahim Pekbay
BİR TUTAM ARPA…
Osman Karakebeli
YALNIZ KALABALIKLAR
Mustafa Göçer
GÜZEL BİR İNSANLA BİR FİDAN DİKMEK EN GÜZEL DOĞA YÜRÜYÜŞÜNDEN DAHA GÜZEDİR.
Ali Rıza Navruz
TÜRKÜLERIMIZ
HASAN ÇİFTÇİ
KÖY ENSTİTÜLERİ
Ahmet Sıvacı
BEN Mİ YAPTIM BÜTÜN BUNLARI?
İhsan Görücü
YAPAY DOSTLARI GEÇ
