NASIL DA TÜKENMİŞ MAVİLİĞİMİZ...
Ali Rıza Navruz
"Deli dolu günler, hayat güzeldi,
Kahkahalarıyla günler geçerdi,
Ellerim uzanmaz dokunamam ki,
Özlediğim simdi çok uzaklarda"
Şimdi, Nilüfer kızın diliyle bir şeyler imâ ettiğimi düşünecek şu satırlarımı okuyanlar bu gün. Aslında ne kahkahalarıma dayalı günler geçirdim ve ne de bir özlediğim var çok uzaklarda... Fakat nedense şimdi bu şarkıyı dinlerken ruhum titredi birden. Üşüdüm mü? Onu da bilmiyorum. Yalnızım, yapayalnızım ya bu günler belki de ondandır bu üşüyor olmam. Tutunamıyorum sıcaklığına hiçbir sevginin. Başımı kaldırsam göz göze geleceğim, elimi uzattığımda dokunabileceğim kimim var ki? Anlamsız ve amansız fırtınalar esiyor sanki şu parkın bankında...
Yaaaa, sakın yanlış anlamayın beni. Zaman zaman böyle duygu yağmurları altında ıslanmakta hoş oluyor hani. Duygusallık anlamında her gün bir yerlere göçmek ve farklı vadilere konmak da gerekiyor sanki diyorum. İşte bu sözlerimin parantez içi anlamı; itiraftır… Nedense toplum olarak çoğu kez içsel fırtınalarımızı bolca naftalinleyip kaldırıyoruz kilitli sandıklara. Yaşanıyor olarak gösterebildiğimiz her durumsa; bizlere dayatılan yaşam tarzımız oluyor. Açıkça bu duruma "seçilmiş hayatlar" diyebiliriz.
.....
Zaman, başımızda esen uykulu meltem!
Sıyrılıp karanlık ormanlarımızdan
Yaşayamadık yeni mermerler üzerinde…
Neden yudumlanmaz ki düş gücümüz
Bir deniz sonesinin penceresinde?
Ey siz, nasıl da sevmiştiniz deli dolu…
Sonrasında sevdanız da seçildi.
Yaşadınız bir unutuluşun nihavent sessizliğini…
Öylesine aykırı
Ve öylesine paramparçayız ki şimdilerde.
Sevginin senkronizesi mi?
O da ne?
Nasıl da tükenmiş maviliğimiz!..
Önümdeki şu kestanelere önce şöyle birer çizik atmalıyım kalbime atılan çizikler cinsinden. Sonra tepsiye dizip salla sobanın fırınına. Ohhhhh! Babaannem derdi ki; “kestane kebap yemesi sevap evlat.” Gerçekten sevapsa, ailecek çok sevap kazanacağız biz bu gece desenize o sevaptan!
Saçma sapan da olsa bu günkü ruh hâlim böyle işte. İyi hâli kim olsa paylaşır, biraz da böyle haller paylaşılmalı diyorum dostlar arasında. Ki; ufalsın!.. Her köşe başından görün bana ey düşlediğim hayat, hiç gelmesen de!..