HABİB KARAASLAN-7
BÜNYAN’A
Yaylasında koyun-kuzu meliyor,
Çiftçiler harmanda buğday eliyor.
Doksan iki köyden kazanç geliyor,
Kayseri’ye yeter malı BÜNYAN’IN.
Yazın yaylacılar yaşar serinde,
Arzum kaldı üç güzelin birinde.
İki vilayetin orta yerinde,
Sivas, Kayseri’dir yolu BÜNYAN’IN.
Davarı olanlar yaylaya göçer,
Güzeller Manavuz Dağı’ndan geçer.
Uzunyayla’nın suyundan içer,
Pınarbaşı’na yeter kolu BÜNYAN’IN.
Bahçesinde elma, armut yetirir;
Tarlasında “Sarıbursa”[1] bitirir.
Yün veririz, bize kumaş getirir;
Belimize kuşak şalı BÜNYAN’IN.
Üçok Hocam, gitmem O’nu sormadan.
At gönderir kendi, beni yormadan.
İki fabrikası işler durmadan,
Çağlayıp akıyor seli BÜNYAN’IN.
Düğün oldu bağlanıyor siniler,
Seher vakti Kayabaşı iniler.
Bülbüller, dertlinin derdin yeniler;
Bahçeler içinde gülü BÜNYAN’IN.
Güzelleri sever çorap örmeyi,
Alagöz üstüne çeker sürmeyi.
Habib arzuluyor bugün görmeyi...
Şimdi bize uzak yolu BÜNYAN’IN.
**
AĞIRNAS KÖYÜ
Ağırnas’ tan çıktım, Bünyan’a dönüş
Verimli toprağı, arazi geniş…
Bahçeleri güzel, çok verir yemiş
Kırmızı çiçeğe bezen Ağırnas.
Ağırnas da Kayseri’ye bakıyor
Bahçesinde bin bir çiçek kokuyor.
Mimarsinan çeşmeleri akıyor,
Tabiata uygun, güzel Ağırnas.
Bizim köye burdan öğretmen gelir,
Büyüğü, küçüğü mektebe alır.
İnsanları çalışkandır, iş bilir.
Mimarsinan yetti güzel Ağırnas.
Sularında ördekle kaz ötüyor,
Toprağında her mâhsulat bitiyor,
Kayseri’ye meyvelerin yetiyor,
Bahçelerin dökmüş gazel Ağırnas.
Her tarafa tanıtırsın ustanı,
Güz gelince bozuluyor bostanı.
Kim söylemiş sana böyle destanı?
Habib KARAASLAN’dır yazan Ağırnas.