( BABAMA)
Hastane koridorların da insanlar,
Ezgi dolu bir halk türküsü dinliyorlar.
‘Mevla bir çok dert vermiş
Beraber derman vermiş.
Şu yaralı gönlüme,
Neden ilaç vermemiş.’’
Hastane koridorların da, yalnız bir insan
Akşam güneşi gibi giden, babasına bakıyor.
Yaşama doymadan giden, Annesini anımsıyor.
İçinden şiirler geçiyor dörtnala..
Hastane koridorların da yalnız bir insan
Bakıyor gidenlerden kendine kalanlara.
Babadan kalan tütün dolu bir tabaka,
Duvarda asıllı bir orak, bir avuç toprakla,
Anneden kalan, Sevgiye, duyguya, aşka..
Hastane koridorlarında hüzünlü bir insan
Acı dolu bir halk türküsü dinliyor.
Yüreğinde acılar, Yangınlarla…
‘ Fani bu dünya fani.
Alırda vermez canı.
Şu yaralı gönlümü
Tabipler de bilmedi’’
Hastane koridorlarında bir insan
Karışıp gidiyor, insanların arasına.
Yürekten vurgun,
Bedeni yorgun,
Gözleri dolgun…
EROL METİN-1994- KAYSERİ