ONUN HİKÂYESİ
^^
-Burhaniye Köyünden merhum Hasan Aşık’a ithaf-
“Kınamayın gece diye, güneş doğurur geceler”
Onun hikâyesi aslında roman;
Gariban olmayan elmiş gönlünde.
Bir iç sızısıymış mâzide zaman,
Yalnızlık postunu sermiş gönlüne.
Az gütmemiş öküzleri çayırda.
At çatlatmış Gültepe’nin bayırda.
Her belâda mutlak hayır vardır da,
Diyerek teselli vermiş gönlüne.
Şiirle taşlamış haksız olanı.
Nefretle kınamış süslü yalanı.
El yaparken her köşede talanı,
Mısraları bir servetmiş gönlüne.
Pancarın başına açmış bir kuyu.
İnişten yokuşa akıtmış suyu.
Ruhunda baharı yaşatan huyu,
Çağlayarak coşan selmiş gönlüne.
Gıyâben denilmiş sözüne yalan.
Hayrete düşülmüş gelince o an.
Başında bir ateş gönlünde volkan,
Bir alev halinde düşmüş gönlüne.
Demlik tabanından iki bardak çay,
İçince parıldar gözlerinde ay.
Başındaki duman tarihsel olay,
Destanlaşmış düşüvermiş gönlüne.
Şimdi sağır duvar, kör pencereler,
Sorsak acep hangi günü müjdeler.
Elbet geçer zaman, bu devran döner,
Gökkuşağı yansır, küsmüş gönlüne.
^^
Ali Rıza Navruz