DUYUN EY AHÂLİ
--------------
Bir ay’ın şavkında kaldım dünkü gün,
Şair gönlüm lime- lime eridi.
Rengi ala döndü, billah mor gülün,
Ay ışığı gözlerimde fer idi.
Deli yağmurlarla gelip oturdu,
Usulca bıraktı maviye ağı.
Gelecekti elbet, bu canı yurdu;
Soluksuz sevgiydi o gönül dağı.
Yüreğinde yine “umut kokusu”
Yosuna durmuştu mahzun gözleri.
Omuz omza çıkacağız yokuşu,
Bin dize olacak yine sözleri.
Akşamdan ışığa, bak döndü gecem,
“Sihâm-ı kaza”yı sahafta buldum.
Duyun ey ahâli, bak döndü ecem,
Nasıl da sevindim, ne mutlu oldum.
İnsan üzre, şiir üzre candır o!..
Dört yapraklı yonca, kandil böreği.
Çağıl çağıl damarımda kandır o,
Alnım ortasında uç-uç böceği…
Yavşak nazarlarda tutuklu kalmış.
Âh güzel caan! Vâh güzel caan!..
Gelincik alları solmuş sararmış,
Şimdi gönül yurdum bu canıma han.
*
ali rıza navruz