VAR
Dağları var, yaylası var.
Mis gibi havası var.
Gömürgen’in içinde,
Türkmenlerin hası var.
Bahçesi var, bağı var,
Yoğurdu ve yağı var.
Gömürgen’in yaylası,
Bir Hınzırı Dağı var.
Bozoklar’dan soyu var,
Bayatlar’ da boyu var.
Bu dünyada bir tane,
Bir Gömürgen Köyü var.
Süt sende, süt sende
Yoğurt, kaymak, süt sende.
Yeni Yoğurt Bayramı,
Yaparız Gömürgen’de.
Kuzu benim, kuzu benim
Melerim kuzu benim.
Türkiye’nin mayası,
Türkmen’ in özü benim.
Kuzu benim kuzu benim.
Sen koyun kuzu benim.
Türkmenlerin yatağı,
Ah şirin Gömürgen’im!..
Ahmet Karaaslan
BİZİM ELLER
Çağladı mı GÖMÜRGEN’İN selleri,
Katar katar keklikleri uçtu mu?
Açtım’ola çiğdemleri, gülleri
Türkmenleri yaylasına göçtü mü?
Bölük bölük dizilirdi sürüsü,
Bin bir çeşit çiçek gezer arısı.
Kişner kısrakların kırı, dorusu
Yaylamızın yollarından geçti mi?
Başlara bağlarlar pullu yazmayı,
Âdet etmiş gönülleri üzmeyi.
Pek bilirler kaş altından süzmeyi,
Yaylamızın sularını içti mi?
Kaymaklı yoğurtla yapar ayranı,
Pek çok olur güzellerin hayranı.
Gurbette geçirdim ben bu kurbanı,
Zalim gurbet yine bizi seçti mi?
Ne hoş çiçek açar karaçalıda!
Sarı sarı yaylaların yolunda…
Her güzelin sevgilisi kolunda,
Türkmenoğlu yârdan ayrı düştü mü?
1972 – Gökçeada Ahmet Karaaslan
BİZDEDİR
Bizdedir yaylanın temiz havası,
Her bir renkten çiçek dolar ovası.
Hızır Dağı’mızda Türkmen yaylası,
Yoğurdu gör, kaymağı gör, balı gör...
Desen desen kilimlerim dokunur
Tezgâhlarda yanık türkü okunur.
Taze kızlar ele kına yakınır.
Edep neymiş, inceliği, dili gör.
İnce ince yağmur düşer toprağa
Taze bir can verir ölü yaprağa.
Neşeyle dolunca çoban ve ağa
Yüreklerde coşkun akan seli gör.
GÖMÜRGEN’DE herkes sever koyunu,
Hileyi, hurdayı, bilmez oyunu.
İnkâr eden bulamazsın soyunu
Vatan, bayrak sevgisinde ili gör.
Ahmet Karaaslan